Als afsluiting van de training op maandag had ik (Marieke) iedereen een huiswerkopdracht meegegeven, namelijk; stel je voor dat je een doof kind krijgt, tegen welke problemen loop je dan aan. Ze moesten elk 3 problemen bedenken. Druk pratend kwamen de social workers dinsdagochtend binnen en de tolk vertelde me dat ze al aan het discussiëren waren over de huiswerkopdracht. Het had zeker wat bij ze losgemaakt en we konden meteen aan de slag. De opdracht bleek de social workers op een goed spoor te zetten. Ze konden zich ineens zo goed voorstellen hoe het zou moeten zijn om een doof kind te krijgen. Na hier een tijdje over gepraat te hebben konden er al snel concrete taken van een social worker op papier worden gezet. Het was leuk om te merken dat er in de hoofden van de social workers iets aan het veranderen was.

's Middags zou ik het onderwerp spraakafzien behandelen voor de leerkrachten. Wat opvallend was, was dat het voor hen lang onduidelijk bleef dat spraakafzien iets compleets anders is dan leren spreken. Door te oefenen werd duidelijk op welk niveau leerkrachten kunnen instappen als ze het spraakafzien willen oefenen in de klas. Zo zaten ze allemaal met de vingers in de oren geconcentreerd naar mijn mond te turen om af te lezen welke woorden ik fluisterde. Door middel van het aanwijzen van één van de twee voorwerpen die ik vasthield konden ze aangeven welk woord ik zei. Dit bleek een leuke en verhelderende oefening voor ze te zijn. Om een onderwerp als spraakafzien goed te behandelen was er eigenlijk meer tijd nodig, maar helaas hadden we maar 2 uur de tijd...

Woensdag was de laatste cursusdag voor de social workers in Erbil. 's Morgens hebben we gesproken over gedrag en gedragsproblemen binnen de school. We hebben besproken wat de social workers onacceptabel gedrag vinden binnen de school en wat zij kunnen doen als het gaat om onacceptabel gedrag. Het was erg interessant om met ze over dit onderwerp te praten omdat er een groot stuk cultuur om de hoek komt kijken! Ook hier konden we nog uren over doorpraten.

's Middags hebben we concrete plannen uitgeschreven en deze vervolgens gepresenteerd aan de directeur van de school. Het was goed om op deze manier af te sluiten. Ik had nog veel meer kunnen en willen bespreken met deze betrokken mensen, maar ben heel blij met de stappen die gezet zijn! En natuurlijk kregen de social workers een mooi certificaat, waarmee ze nog trots met mij op de foto wilden.

Gooda Hafies Erbil, bayanie bash Duhok!

Tot ziens Erbil, goedemorgen Duhok!

Inmiddels zijn we (Marieke, Dian, Soza en Julia) erg warm onthaald in Duhok....De leerkrachten en kinderen kwamen ons verwelkomen. Het was heerlijk om elkaar weer te zien. Na de koffie kregen we al snel bezoek van de algemeen directeur van het Ministerie van Sociale Zaken, de inspecteur van onderwijs en de directeur gehandicaptenzorg waarmee we een beleefd gesprek hebben gehad over nieuwe ontwikkelingen in Duhok.

Marieke is al snel weer van start gegaan met de training van de social workers en Dian heeft ruimte gehad om nog de laatste puntjes op de i te zetten, qua voorbereiding. Julia heeft met de leidinggevenden van de school gesproken over de moeite die ze hebben om hun functie uit te oefenen, wanneer degenen die hiërarchisch boven hen staan, veelvuldig hun besluiten terugdraaien; geen gemakkelijke situatie hier. We hebben allerlei strategieën besproken, en er is een vergadering belegd met alle directeuren van de speciale scholen en de inspecteur.

Aan het begin van de avond zijn we naar ons appartement gegaan, riant, met een eigen keuken, een geweldig uitzicht op de bergen, en hebben we samen met Ameera (directeur van de school in Duhok) gegeten en samen veel plezier gehad!
Morgen een dagje vrij. We worden meegenomen naar Amedy, een stadje wat heel mooi verhoogd ligt in de bergen en wat we de vorige keer enkel in het donker hebben gezien en de dag daarna begint de training voor de leerkrachten.