Dinsdag 7 en woensdag 8 december.

Dinsdag hebben we (Ellen en Lidy) eens lekker uitgeslapen. Tot 8 uur. We werden om 10 uur opgehaald om naar de bazar te gaan.

En wat doe je in de bazar? De een vooral veel kopen en de ander veel foto's maken.

In de fotoreportage daarvan staat bij de onderschriften wat er te zien is.

Om 1 uur hebben we Julia naar het vliegveld gebracht. Daar werd streng gecontroleerd. Iedereen moest de auto uit en toen werd met spiegels onder de auto gekeken en de honden gingen onder en in de auto's op zoek naar explosieven. Maar wat hoorden we nu voor commando's aan de honden gegeven? Zoek, zit. Verstaan we dat wel goed? Ja hoor. Deze honden zijn in Nederland getraind. Prachtige herdershonden. Natuurlijk kunnen we daar geen foto's van laten zien. Op het vliegveld hebben we Julia tot de bagagecheck kunnen brengen. Ze zou alle batterijen van camera en andere apparatuur moeten inleveren, maar het mocht ook in de ruimbagage.

We hebben samen een fijne dag gehad. s'Avonds kregen we van Julia een sms dat ze in Düsseldorf geland was...

De training woensdag.

Als warming up voor de training deden we weer eerst een spel. Opvallend is dat iedereen weer kind wordt. We vragen ons af; hebben ze ooit kind kunnen en mogen zijn? Ze staan te popelen om een beurt te krijgen, zittend op het puntje van de stoel. Ikke, ikke, ikke...

Vandaag stond vooral in het teken van doof zijn. De vraag om te ervaren wat doofheid is, kwam vanuit henzelf. Met een zak vol oordoppen kwamen we naar de training. Eerst eens met doppen in aan elkaar vertellen wat je gisteren op de vrije dag gedaan hebt, zonder stem en gebaren. Daarna nog eens met gebaren. De opdracht voor de dove medewerkers was om dat allemaal te observeren. Daarna hebben we de ervaringen en de observaties gedeeld met elkaar.

Vervolgens gaven we de opdracht om te discussiëren in viertallen over wat doofheid volgens jou kan betekenen op het gebied van het gezinsleven, het dagelijks functioneren en de toekomst.

Hieruit bleek dat de cursisten er heel verschillend over denken. Een deel van de opmerkingen vonden we nogal generaliserend, zoals: ze zijn agressief, ze zijn jaloers, ze willen graag alles voor zichzelf, ze willen rijk zijn. Deze opmerkingen raakten ons in het hart. Gelukkig waren er ook opmerkingen als: ze willen gelukkig zijn als ieder ander, ze denken ook aan binding met een man of een vrouw, ze hebben dezelfde dromen en plannen. Mooier nog; doven zijn in een opzicht beter dan horenden. Ze zijn creatiever.

De dove medewerkers gaven hun mening en konden vertellen uit hun ervaringen.

De cursisten werden geconfronteerd met het feit dat twee horende Nederlanders beter met hun Koerdische doven konden communiceren dan de meeste in de zaal aanwezigen. Een constatering van een van de cursisten. Hopelijk is dit een eerste stap tot het leren van gebarentaal door alle leerkrachten!

Morgenochtend gaan we eerst een visumverlenging regelen, dus de laatste trainingsdag zal zeker later beginnen. Gezien onze vorige ervaring met een zoektocht langs tig kantoren binnen een dienst.

Wordt vervolgd.